چگونه می توان در خودکشی یک عزیز معنی پیدا کرد

روز پنجشنبه ، 21 ژوئیه 2011 ، پسر بیست ساله من زود کار را ترک کرد و هرگز به خانه نیامد. جسد وی شش روز بعد در منطقه ای دور افتاده و مشرف به دره آب شیرین پیدا می شود که از ناحیه سر خود از ناحیه گلوله مجروح شده است و زندگی من هرگز مانند گذشته نخواهد بود.

ترس از پیدا نکردن هراس عشق

یک سال بعد ، همسرم جان او را گرفت.

به من یک بازمانده از خودکشی گفته می شود ، اما من هستم؟ بیشتر روزها ، مطمئن نیستم که اصلاً زنده مانده ام. من همان شخصی نیستم که قبل از خودکشی های پسر و همسرم بوده ام. تلاش برای یافتن معنایی در زندگی من پس از خودکشی آنها بسیار پر سر و صدا بوده است. یک روز احساس می کنم مثل اینکه دوباره شروع به درک زندگی خود می کنم ، روز دیگر همه چیز به هرج و مرج برمی گردد.

همه در سطحی از هرج و مرج در جهانی به ظاهر پوچ دست و پنجه نرم می کنند ، اما عذاب خودکشی چراغ روشنی را بر آن روشن می کند. آلبر کامو نوشت ، 'یک مشکل جدی جدی فلسفی وجود دارد و آن خودکشی است.'

در یک پیچش ناسازگار ، خودکشی به این سوال وجودی پاسخ می دهد: آیا ما می توانیم زندگی خود را کنترل کنیم ؟ خودکشی مسلماً به ما کنترل می کند. این ممکن است تنها کاری باشد که انجام می دهد. برای اینکه زندگی خود را کنترل کنیم باید موارد زیر را بپذیریم اجتناب ناپذیر از مرگ ما . اما این به چیزی بیش از پذیرش ساده نیاز دارد که ما خواهیم مرد ، همچنین نیاز به این باور دارد که راه های معنی داری را برای حرکت در پوچ زندگی پیدا خواهیم کرد. برای اینکه واقعاً از مفهوم پوچ خلاص شویم ، باید به آن اعتراف کنیم.

با آرام کردن صدا ، خودکشی یکی از ابزارهای آشتی دادن زندگی فرد با ناامیدی و پوچی است.

اما آیا این تنها راه است؟

فکر نمی کنم

برای اینکه نقش خودم را بپذیرم بازمانده از خودکشی ، و در واقع برای پیدا کردن دلیلی برای فشار آوردن ، من باید قدرت پیدا کنم تا پوچ زندگی را با اراده زندگی ام سازگار کنم. چرا زندگی در دنیای پوچی و عدم اطمینان ادامه یابد؟ اگر نتوانم با چیزهای پوچ سازگار شوم ، هرگز از آن خلاص نخواهم شد. و این چیزی است که همه ما دنبال آن هستیم ، نه؟ آزادی در آزادی ما به آرامش می رسیم. ترفند این است که آزادی را پیدا کنید و زندگی را ادامه دهید.

در شش سال پس از خودکشی پسرم ، من در یک هیجان احساساتی بوده ام و همه چیز به پوچ بودن زندگی اشاره داشته است. در طول سال پس از خودکشی پسرم ، همسرم با تاریکی دست و پنجه نرم کرد ، حتی در مورد راه های خودکشی تحقیق کرد. من از او خواهش کردم ، سعی کردم او را متقاعد کنم که چراغی در انتهای تونل وجود دارد.

او نمی توانست آن را ببیند ...

من به او گفتم كه خودكشي هميشه در كنار او خواهد بود ، اما در حال حاضر ، آن را در جيب پشت خود بچسب ، او هنوز نيازي به بازي كردن آن كارت ندارد. امیدوارم که او با دانستن اینکه همه چیز غیرقابل تحمل می شود ، خیالش راحت باشد ، او همیشه راهی برای نجات داشت ، اما در حال حاضر برای احترام به زندگی کوتاه فرزندمان ، به زندگی احتیاج داشت تا به زندگی او معنا دهد.

نمی توان زندگی را مانند آن از بین برد. یک روز اینجا بود ، روز دیگر دیگر نبود. اما او هنوز در خاطرات ما از او وجود داشت. مانند دردناک همانطور که فکر کردن در مورد او در گذشته بود ، ما باید خاطرات را زنده نگه داریم.

یکی از کنایه های خودکشی ، اعتقاد شخصی است که فکر خودکشی می کند که باری برای عزیزانش شده است و با خودکشی ، عزیزان خود را از این بار راحت می کند. در حقیقت هیچ چیز نمی تواند فراتر از حقیقت باشد. هیچ بازمانده ای از خودکشی احساس راحتی نمی کند. در عوض ، او فقط ضربه خردکننده شوک و ویرانی را احساس می کند.

پسر من هرگز قصد نداشت با خودکشی خود به شخص دیگری آسیب برساند. اما او این کار را کرد.

شب قبل از یک سالگی خودکشی پسرمان ، من از وضعیت روحی شکننده همسرم می ترسیدم ، اما او قوی و مصمم به نظر می رسید ، به من گفت که مصمم است این چیز را ببیند. فردا صبح همانطور که پسر ما آخرین باری که او را دید ، از پله ها شارژ می کرد.

صبح روزی که او ناپدید شد ، دیر به کارش رسیده بود و همسرم در حالی که پسرمان از نفس بالا از پله ها بالا می رود ، می خندد. او به او گفت که مسئله چندان مهمی نیست ، آرام باش ، بنشین ، یک فنجان قهوه بنوش ، زندگی در انتظار او خواهد بود.

بله ، زندگی صبر می کرد.

همانطور که معلوم شد ، تا ابدیت منتظر خواهد ماند. او نه تنها صبح همان روز از پله ها شارژ کرد ، بلکه مدتی همان شب ، در حالی که تنها در یک صخره سنگی مشرف به دره Sweetwater واقع در صد مایلی خانه نشسته بود ، ناشناخته را شارژ کرد.

چه چیزی در آن ساعت ها ، آخرین دقایق ، آخرین ثانیه های زندگی اش در ذهنش می گذشت؟ (چطور تصمیم گرفتید که اکنون زمان کشیدن ماشه است؟) اگر او به توصیه او برای آرامش ، نفس عمیق کشیدن توجه می کرد ، چیز دیگری رقم می خورد ، مسئله بزرگی نیست ، زندگی همیشه در انتظار ما است؟

همچنین ممکن است بپسندید (مقاله در زیر ادامه دارد):

• افسردگی وجودی: چگونه احساس بی معنایی خود را شکست دهیم
• آیا به دنبال معنی زندگی در مکان اشتباه هستید؟
• 9 روشی که جامعه مدرن باعث ایجاد خلا Ex وجودی می شود
• وقتی احساس ناامیدی کردید ، فقط این 4 کلمه را بگویید
• به جای 'از باختن متاسفم' ، با این عبارات تسلیت بگویید
• گذراندن روزهایی که شخصی را از دست داده اید

هیچ یک از ما نباید تصور کنیم زندگی همیشه در انتظار ماست. هر روز ، به یک روش یا دیگری ، ما هزینه ناشناخته را می گیریم. بیشتر اوقات ، آخر روز زنده هستیم. اما روزی اینگونه نخواهد بود. از این نظر ، همه ما بازمانده هستیم و در تلاش هستیم تا پایان روز را بدست آوریم. چگونه می توان آن را درک کرد؟ چگونه می توانیم در برابر این همه عدم اطمینان و هرج و مرج پیش برویم؟ دائماً خودکشی های پسر و همسرم را یادآوری می کنم ، این سوال من را خیره می کند.

از آنجا که من پاسخی برای این س questionsالات ندارم ، در اینجا همان چیزی است که تصمیم گرفته ام برای از بین بردن آنها باید انجام دهم. من یک جنگجو خواهم شد. جنگجو بودن یعنی چه؟ دو چیز: انضباط و استقامت. من باید به نقطه ای از زندگی ام برسم که معتقدم حق حضور در اینجا را دارم. اگر زندگی پر از عدم اطمینان باشد ، چنین خواهد بود ، من تصمیم گرفته ام که تمرکز و هوشیاری خود را حفظ کنم ، و به قدرت خود اطمینان دارم که تحت هر شرایطی مقاومت می کنم.

به هر حال ، بدترین اتفاقی که می تواند بیفتد چیست؟

در یادبود پسرم ، به یکی از دوستانم ، پدر یکی از دوستان پسرم ، گفتم که دیگر هرگز نمی ترسم. از آنجا که من قبلاً بدترین چیزی را که قابل تصور بود متحمل شده ام و بنابراین چیزی دیگر برای از دست دادن ندارم ، دیگر چیزی برای ترس نداشتم. از آن لحظه به بعد ، من غیرقابل فتح خواهم بود.

با این حال ، همانطور که معلوم شد ، من چیزی غیر از فتح نبودم.

هرچه روزها می گذشت ، بیشتر احساس شکست می کردم ، آسیب پذیرتر و نرم پوستم. من در پیدا کردن هر دلیلی برای ادامه کار مشکل داشتم. با رفتار بی پروای خود بر آشفتگی و آشفتگی خود افزودم. هیچ چیز منطقی نبود ، بنابراین غیر منطقی رفتار کردم. اما عواقبی در عملکرد من به وجود آورد. افراد دیگری آسیب دیده بودند ، افرادی که درگیر زندگی من شده بودند ، افرادی که به من اهمیت می دادند ، افرادی که حتی حتی عاشق شدن با من.

با تحمل بدترین دردی که می توان تصور کرد ، آخرین چیزی که در جهان می خواستم صدمه زدن به شخص دیگری بود. حتی اگر فکر صدمه زدن به شخص دیگری برای من ناراحت کننده بود ، من عشق و همراهی زیادی می کردم ، کاملاً از این احتمال آگاه بودم که هرگز نمی توانم به یک رابطه طولانی مدت متعهد شوم.

سرانجام ، من متوجه شده ام که برای جلوگیری از این کار رفتار خود تخریبی ، و برای جلوگیری از تحمیل رنج بیشتر به شخص دیگر ، باید اراده خود را برای استقامت در برابر رنجهای خودم پیدا کنم. من باید تبدیل به یک ارتجاعی جنگجو ، قوی و ساکت و آگاه. من باید دنبال آرامش درونی . فقط پس از اینکه ذهن خود را آرام کردم ، شروع به دیدن راهی می کنم که برای زندگی صادقانه و صادقانه باید دنبال کنم.

آخرین اخبار در مورد متخلف

صداقت و حقیقت سخت ترین چیزهایی است که می توان در دنیای هرج و مرج و پوچ شناخت. چگونه آنها را بشناسیم؟ نخواهیم کرد بنابراین ، این وظیفه ماست که احساس خود را نسبت به خود ایجاد کنیم صداقت و حقیقت ما باید اختلاف خود را با پذیرش این یک واقعیت ساده برطرف کنیم: صداقت و حقیقت را نباید در هرج و مرج زندگی روزمره جستجو کرد ، بلکه در درون هر یک از ما ایجاد می شود تا متناسب با نیازهای خود باشد.

ما حقایق خود را می سازیم. اینها حقایقی هستند که می توانیم از آنها پیروی کنیم ، همه موارد دیگر بی فایده است.

هر یک از ما باید نسخه خود را از زندگی جنگجو پیدا کنیم. فقط در این صورت است که او می تواند ناآرامی ها را ساکت کند و از این سوال آزار دهنده که 'چگونه زندگی را معنا کنیم؟' اجتناب کند. این که ما بتوانیم پاسخی برای این س illال واهی بیابیم ، به خود ما بستگی دارد. ما باید پاسخ یک س anotherال دیگر را پیدا کنیم: چه چیزی برای ما درست است؟ فقط هنگامی که به اعتقاد به حقیقت و صداقت خود مسلح شده باشیم ، می توانیم تمرکز کرده و برای نبرد خوب آماده شویم.

از زمانی که همسر و پسرم خودکشی کرده اند ، گناه و احساس ناکامی خودم را گرفتار کرده ام. در سطح آگاهانه ، من می دانم که هیچ کار اشتباهی انجام نداده ام ، اما در a سطح ناخودآگاه ، من نمی توانم هیچ توضیح دیگری در مورد این که چرا پسر و همسرم تمایل به ترک احساس می کنند پیدا کنم ، غیر از اینکه من آنها را شکست دادم.

رنج بردن نجات من است ، حتی اگر می دانم که این خود تخریبی است. من باید خودم را ببخشم و در واقعیت دیگری قدرت پیدا کنم. رنج یک حقیقت ناخوشایند است و به نوعی رضایت بخش نیست. من مجبور نیستم به شخص دیگری ثابت کنم که هیچ کار اشتباهی نکرده ام باید آن را به خودم ثابت کنم.

اولین قدم برای تبدیل شدن به یک جنگجو درک حقیقت صداقت و حقیقت خودم است. تنها پس از تأیید حقیقت خودم ، سفری را آغاز خواهم کرد که مرا آزاد خواهد کرد.