چگونه می توان احساسات افسردگی را برای شخصی که هرگز به آن مبتلا نشده است ، توضیح داد

چگونه افسردگی را برای شخصی که هرگز به آن مبتلا نشده است ، توضیح می دهید؟

با بدیهیات شروع کنید.

نام 'افسردگی' تحت اللفظی است این توانایی فرد را برای عملکرد و احساس کامل احساسات خود ، با شروع مثبت و کاهش منفی ، کاهش می دهد.

افرادی که افسردگی را تجربه نکرده اند ، معمولاً آن را غمگین تلقی می کنند ، اما اینطور نیست.

غم و اندوه می تواند یکی از علائم افسردگی باشد ، اما بی حالی ، بی علاقگی ، تنهایی ، عزت نفس پایین ، عصبانیت ، درد جسمی و موارد دیگر نیز می تواند.

افسردگی در ظاهر یک کلمه ساده به نظر می رسد ، اما انواع مختلفی از حالت افسردگی وجود دارد.

در غیر این صورت یک فرد سالم به دلیل شرایط محیطی یا اجتماعی در زندگی خود می تواند افسردگی را تجربه کند.

شاید آنها مرگ یک عزیز را تجربه کرده اند ، یک کار مالیاتی داشته باشند انرژی ذهنی و عاطفی آنها را تخلیه می کند ، یا مدت طولانی بیکار بوده و شکسته اند.

این موارد ممکن است باعث افسردگی آن فرد سالم شود ، که با تلاش در این شرایط یا کمک گرفتن از طریق درمان یا دارو می توان با آن مبارزه کرد.

همچنین ممکن است فردی افسردگی را به عنوان یک بیماری روانی مزمن تجربه کند ، در این جا ممکن است با یک اختلال تکرار شونده تشخیص داده شود که باید مدت زمان طولانی آن را کنترل کند.

بعضی اوقات این یک اثر شیمی بد مغزی است ، گاهی اوقات نتیجه سایر مشکلات پزشکی است که ممکن است فرد از بیماری های جسمی تا تجربیات آسیب زای درمان نشده داشته باشد.

برای افراد مبتلا به بیماری های جسمی مزمن غیر معمول نیست که به عنوان عارضه جانبی بیماری جسمی خود دچار افسردگی شوند.

اما ، همه اینها به نوعی مانند اطلاعات سطحی ای است که می توانید از هر وب سایت پزشکی عمومی تهیه کنید ، نه؟

این واقعاً توضیح نمی دهد که چه افسردگی وجود دارد احساس می کند پسندیدن.

می خواهم تأکید کنم که شرح زیر فقط یک برداشت است. افراد بیماری های روانی یکسانی را به طرق مختلف تجربه می کنند زیرا علائم می توانند از فردی به فرد دیگر بروز کرده و متفاوت به نظر برسند.

بعضی از افراد ممکن است احساس کنند این یک توصیف عالی است در حالی که دیگران ممکن است این کار را نکنند زیرا این یک چیز فردی است.

هیچ روش روشنی برای توصیف آن وجود ندارد که هر فرد مبتلا به افسردگی بگوید: 'بله ، همین.'

اما اینجا می رود ...

لحظه ای وقت بگذارید و به آخرین باری که واقعاً سرماخوردگی یا آنفولانزا بدی داشتید فکر کنید.

در هنگام بیماری چه احساسی از نظر روحی داشتید؟ آیا شما خردکن و خوش رو بودید؟ آیا شما خارج و خوشحال بودید؟ آیا برای رفتن پرانرژی و خشمگین بودید؟

احتمالا نه.

من می دانم که وقتی بیمار می شوم احساس بی حالی ، بی حسی و احساس بی حالی می کنم و واقعاً می خواهم مدتی بخوابم تا شاید وقتی دوباره بیدار می شوم احساس بهتری داشته باشم.

البته ، من نمی توانم از مسئولیت های زندگی اجتناب کنم فقط به این دلیل که بیمار هستم ...

یک جشن تولد است که باید بروم! من بايد برم سر كار! خانواده ام برای کمک به مراقبت از آنها به من اعتماد می کنند! افراد دیگر روی من حساب می کنند که حضور داشته باشم و بتوانم هر نقشی را که در زندگی بازی می کنم ، برآورده کنم!

بنابراین من به آن جشن تولد می روم و سعی می کنم خودم را حفظ کنم تا شخص دیگری بیمار نشود.

من خوشحال نیستم و احساس خوبی ندارم ، اما همچنان لبخند می زنم و سعی می کنم با مردم شوخی کنم زیرا آنها اوقات خوبی را سپری می کنند و نمی خواهم کسی را پایین بیاورم زیرا حال خوبی ندارم.

من سعی می کنم از کشیدن خیلی چیزها جلوگیری کنم ، اما احساس می کنم از بیماری مریضی آنقدر خسته شده ام که واقعاً می خواهم به خانه خود برگردم و در رختخوابم دراز بکشم و این بیماری را بخوابم.

اما من نمی توانم این کار را انجام دهم

بچه ها برای انجام فعالیت های فوق برنامه خود و خانواده مورد نیاز تغذیه نیاز دارند.

بنابراین ، من به فروشگاه مواد غذایی می روم ، و سعی می کنم از مردم اجتناب کنم ، بنابراین مجبور نیستم تظاهر به اجتماعی بودن یا بیمار شدن شخص دیگری کنم.

من باید این مواد غذایی را تهیه کنم ، آنها را به خانه برسانم ، بچه ها را جمع و جور کرده و داخل ماشین جمع کنند تا بتوانم آنها را به فعالیت خود برسانم.

من از طریق فروشگاه بازی می کنم و مردم در گذشته گم می شوند ، که در زندگی خود گم شده اند و از بیماری من فراموشی ندارند.

به هر حال ، من واقعاً بیمار به نظر نمی رسم. من فقط خسته شده ام و باید این کارها را انجام دهم تا بتوانم در رختخواب قرار بگیرم و امیدوارم این را بخوابم.

اما نمی توانم من باید بچه ها را به فعالیت های فوق برنامه شان برسانم.

من آنها را به آنجا می رسانم ، اما من خیلی خسته شده ام.

من دوباره خودم روی سفید کننده ها می نشینم ، بنابراین مجبور نیستم خوشبختی جعلی کنم یا وانمود کنم که اجتماعی هستم چون بیمار هستم.

اما بچه های من بیمار نیستند. آنها لبخند ، شاد و سرگرم کننده هستند.

آنها فریاد می کشند و برایم دست تکان می دهند ، بنابراین من به زور لبخند می زنم و برمی گردم تا آنها احساس دلگرمی کنند و بتوانند سرگرم شوند!

بهترین سه کلمه برای توصیف خود

چرا که چرا من می خواهم بیماری من برای مردم عاشق من سنگین باشد؟ که دوست دارم؟

نه ، من چنین کاری نمی کنم من قصد دارم لبخند بزنم و از این طریق عبور کنم. سپس می توانم به خانه بروم و سرانجام بخوابم.

و سرانجام ما خودمان را به خانه می کشانیم ، من آنها را سیر می کنم و از آنها مراقبت می کنم ، و حالا ، بالاخره فردا قبل از کار می توانم کمی بخوابم.

شاید وقتی بیدار می شوم حالم بهتر شود.

اما من نمی کنم

من دقیقاً همان احساسی را دارم که دیروز احساس کردم. و روز قبل از آن و روز قبل از آن و روز قبل از آن و هفته قبل از آن و ماه قبل از آن و سال قبل از آن

منابع مفید دیگر (مقاله در زیر ادامه می یابد):

خودم را از رختخواب بیرون می کشم ، خودم را به زور به دوش می کشم ، بچه ها را تحت مراقبت قرار می دهم و به مدرسه می آورم ، و سپس مجبور می شوم سر کار بروم.

من سعی می کنم کار خود را انجام دهم ، اما مغز من خیلی احساس مبهم می کند و چیزهایی را که می دانم باید پردازش نمی کند.

یکی از علائم افسردگی که در بحث علائم غالباً نادیده گرفته می شود ، کند کردن توانایی تفکر شناختی در توانایی حل مساله در فرد است.

شاید بعد از مدتی بتوانم این کار را انجام دهم ، اما مغز من این افکار را به درستی بهم متصل نمی کند ، زیرا من احساس می کنم خیلی خسته شده ام و برای انرژی هدر داده ام.

اما رئیس و همکاران من واقعاً به این موضوع اهمیت نمی دهند. من عصبانی و ناامید هستم زیرا نمی توانم با ظرفیتی که می دانم توانایی آن را دارم کار کنم.

من فقط باید پوزخند بزنم و تحملش کنم ، این کار را به پایان برسانم و روز کاری خود را پشت سر بگذارم تا امیدوارم بتوانم به خانه بروم ، کمی بیشتر بخوابم و ببینم که آیا در نهایت می توانم این بیماری را از بین ببرم یا خیر.

من از کار خارج می شوم ، به خانه می روم تا از بچه ها پس از مدرسه مراقبت کنم ، و آنها را به یک فعالیت فوق برنامه دیگر می رسانم ، جایی که یک بار دیگر از مردم اجتناب می کنم ، سعی می کنم بچه ها را تشویق کنم و شادی و خوشحالی آنها را تشویق می کنم.

من نمی توانم خوشحال باشم ، اما حداقل آنها می توانند تا زمانی که احساس منفی زندگی را شروع کنند. امیدوارم به این زودی ها نباشد.

من مطمئناً نمی خواهم که آنها مثل من بیمار شوند ، بنابراین شاید اگر قرار گرفتن در معرض آنها را محدود کنم بیماری من تاثیری بر آنها نگذارد؟ شاید.

من واقعاً می خواهم به خانه بروم و مدتی بخوابم. احساس خستگی می کنم هر آنچه احساس می کنم بی صدا است و بسیار کوچکتر از آن چیزی است که باید باشد.

انسان موجودی احساسی است. هر آنچه در زندگی انجام می دهیم به نوعی توسط احساسات ما تأمین می شود - احساس وظیفه ، عشق ، ضرورت ، خوشبختی ، موفقیت ، غرور ، منیت ، غم ، عصبانیت ، درستی ، درخشش ، گرما.

اما همه این احساسات فقط حاصل آنچه باید باشد ، خسته و خسته از بیماری است.

فقط من را تنها بگذار تا بتوانم مدتی بخوابم. شاید وقتی بیدار می شوم حالم بهتر شود.

و بنابراین امشب دوباره می خوابم ، با این فکر که شاید فردا روز بهتری باشد و دیگر احساس مریضی و خستگی نخواهم کرد ، اما من فقط دروغ گفتن به خودم اکنون. دهه ها گذشته است.

و بیش از فرسودگی ، درد ناشی از فاجعه های زندگی است ، از دست دادن افرادی که به آنها اهمیت می دهم همانطور که در جهات مختلف رشد می کنیم یا مردم می میرند ، مشاغل از دست می روند و من با آینده ای نامشخص روبرو می شوم.

دکتر می گوید این دارو به بیماری من کمک می کند ، احساس خستگی کمتری می کند و حتی ممکن است من را درمان کند!

اما این همان چیزی است که او برای هفت داروی آخر که م didn’tثر نبودند گفت.

اما من به هر حال آن را استفاده خواهم کرد ، زیرا اگر در این مرحله کار کند یا کار نکند چه تفاوتی ایجاد می کند؟

یا کار می کند و این احساس فرسودگی و خلا em از بین می رود ، یا اینطور نیست و زندگی مانند گذشته ادامه دارد.

و در تمام مدت زمانی که احساسات شما خفه شده و خفه می شوند ، بیماری سایر اقدامات و افکار منفی را تقویت می کند.

به خود آسیب بزنید ، آن را سیگار بکشید ، آن را خرخره کنید ، آن را شلیک کنید ، آن را بنوشید ، با آنها رابطه جنسی برقرار کنید تا بتوانید کمی متفاوت احساس کنید ، کمی چیز دیگری غیر از بی حسی برای مدتی.

اما حتی این چیزهای خود را از دست می دهد زیرا این چیزها کسل کننده و یکنواخت می شوند زیرا در واقع کمکی نمی کنند.

آنها فقط فرار مختصری از مواد شیمیایی مثبت درخشان با عوارض جانبی اضافی هستند که اغلب افسردگی را بدتر می کنند ، و من را به یک مارپیچ منفی می کشانند.

هیچ روشنایی وجود ندارد و مردم دیگر نمی خواهند با من صحبت کنند زیرا بیماری آنها را از بین می برد.

آنها معتقدند که این بیماری واقعی نیست ، یا اینکه فقط همه در ذهن فرد است. مردم بعد از مدتی از مراقبت و تحمل دست می کشند.

من آنها را سرزنش نمی کنم. سالها پیش تحمل آن را از دست دادم.

خودکشی یک گزینه نیست. نه وقتی دیدید که این کار با افرادی که پشت سر گذاشته اند چه می کند. و احساس کرده ام که وقتی کسی که من او را دوست داشتم و به او علاقه داشتم سرانجام تحت بیماری ، خستگی و خستگی خود قرار گرفت ، چه کرد که آنها زندگی خود را انتخاب کردند.

بسیاری از افرادی که خودکشی کامل می کنند این کار را نمی کنند زیرا می خواهند بمیرند. آنچه آنها می خواهند خروج از بیماری است که وقتی غرق در آن می شوید فرار از آن غیرممکن به نظر می رسد.

بسیاری از افراد برای توضیح دقیق افسردگی به دنبال این کلمات می گردند ، اما شما واقعاً چگونه نیستی ، یک خلاoid ، پوچی را توضیح می دهید؟

چگونه شدت آن عدم را به کسی که هرگز آن را تجربه نکرده است ، به گونه ای منتقل کنید که بتواند دامنه و وزن آن کلمات را درک کند؟

من نمی دانم که این کاملاً امکان پذیر است.

آنچه من می دانم این است که بسیاری از افراد هستند که از طریق خستگی و منفی نگری برای یافتن آرامش و خوشبختی تلاش کرده اند.

برای برخی از افراد مقابله با فجایع و آسیبهایی که آنها تجربه کرده اند روان درمانی بوده است ، برای برخی دیگر داروهایی برای اصلاح عدم تعادل شیمیایی بوده و برای بسیاری از افراد ترکیبی از آن موارد بوده است.

قسمت جالبی از سرانجام تجربه واقعی احساسات پس از چند دهه افسردگی ، یادگیری نحوه عملکرد در جهان است در حالی که در واقع احساسات نسبت به چیزهایی دارید. این یک مفهوم نسبتاً خارجی است وقتی مدتهاست که چیزی را احساس نمی کنید.

افسردگی دشوار است ، اما پایان کار نیست.

شما قدرت و قدرت بیشتری از آنچه تصور می کنید دارید ، به خصوص اگر افسردگی مدت طولانی است که این احساس را از بین می برد.

و اگرچه یافتن کلمات مناسب برای بیان افسردگی به روشی جهانی که هرکسی بتواند آن را درک کند و با آن ارتباط داشته باشد ممکن است دشوار باشد ، به اشتراک گذاشتن این مقاله با کسی ممکن است اولین قدم برای کمک به درک بهتر وی باشد.